آموزۀ حفاظت از کلام بدین معناست که خداوند کلام خود و مفهوم اولیۀ آن را دست نخورده حفظ کرده است. حفاظت بدین معناست که می‌ توانیم به کتاب مقدس اعتماد کنیم زیرا خدا مقتدرانه در پروسۀ انتقال آن در طول قرنها نظارت کرده است.

همچنین، باید آگاه باشیم که نوشته ها یا دستنوشته های اصلی را در دست نداریم. چیزی که در دسترس ماست، هزاران رونوشت از آن نسخه های خطی است. در این نسخه های خطی تفاوتهایی وجود دارد اما این تفاوتها جزئی و بی اهمیت هستند و روی تعالیم پایه ای یا معنای کلام خدا تاثیری ندارند. این تفاوتها اغلب مربوط می شوند به املای متفاوت کلمات که جزئی هم هستند. البته، املای متفاوت بر صحت کلام تاثیر نمی گذارند، همچنین به این معنا نیست که خدا کلام خود را حفظ نکرده است. در چنین مواردی، هنگامی که یک نسخۀ خطی با دیگری تفاوت دارد، می‌توانیم با بررسی و مقایسۀ تمام نسخه ها بفهمیم که کلمۀ اصلی چه بوده است.

کاتبان قدیم که کارشان رونویسی دقیق از کتاب مقدس بود، بسیار دقیق و وسواسی بودند. یک نمونه از دقت وسواسی آنها شمردن تمام حروف یک کتاب و یادداشت حرف وسط کتاب است. سپس از رونوشتی که تهیه کرده بودند تمام حروف را می شمردند و حرف وسط را پیدا می کردند تا مطمئن شوند که با نسخۀ اصلی مطابقت دارد. آنها این روشهای وقت گیر و پر زحمت را به کار می بردند تا از صحت و دقت رونویسی اطمینان حاصل کنند.

علاوه بر این، کتاب مقدس بر نقشۀ خدا برای محافظت از کلامش شهادت می دهد. عیسی در متی ۱۸:۵ گفت: «زیرا آمین، به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، نقطه یا همزه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد، تا اینکه همه به انجام رسد.» عیسی نمی‌توانست آن وعده را بدهد مگر اینکه مطمئن باشد که خدا از کلام او حفاظت خواهد کرد. عیسی هم گفت: «آسمان و زمین زایل خواهد شد، امّآ سخنان من هرگز زوال نخواهد پذیرفت» (متی ۲۴:¬۳۵؛ مرقس ۱۳:¬۳۱؛ لوقا ۲۱:¬۳۳). کلام خدا حفظ خواهد شد و نقشۀ خدا را به انجام خواهد رساند.

اشعیای نبی از طریق روح القدس بیان نموده که کلام خدا تا ابد باقی می ماند.«علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد، اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند» (اشعیا ۴۰:¬۸). این گفته در عهد جدید دوباره مورد تاٴیید قرار گرفت، هنگامی که پطرس از اشعیا نقل قول می کند و به کتاب مقدس تحت عنوان «کلامی که به شما بشارت داده شد» اشاره می کند (اول پطرس ۱:¬۲۴-۲۵). نه اشعیا و نه پطرس نمی توانستند بدون درک نسبت به حفاظت خدا از کلامش چنین جملاتی را بیان کنند.

وقتی کتاب مقدس از این صحبت می کند که کلام خدا تا ابد پایدار است، نمی تواند این مفهوم را داشته باشد که در غاری در بهشت مخفی شده است. کلام خدا به طور خاص به انسان داده شد و اگر در دسترس ما نبود، هدف آن عملی نمی شد. «زیرا آنچه در گذشته نوشته شده است، برای تعلیم ما بوده تا با پایداری و آن دلگرمی که کتب مقدس می‌بخشد، امید داشته باشیم» (رومیان ۱۵:-۴). بنابراین، برای اینکه انجیل «به کرانهای زمین» اعلان شود (اعمال رسولان ۱۳:¬۴۷)، باید حفظ گردد. اگر کتاب مقدس به طور مافوق طبیعی حفظ نمی‌شد، هیچ راهی برای تضمین ثبات و یکدستی پیغام آن وجود نداشت.