انجیل های گنوسی نوشته های مسیحیان گنوسی می باشد. بعد از قرن اول میلادی، دو شکل اصلی از کلیسا شکل گرفت: مسیحیت ارتدکس و گنوسی ها. مسیحیان ارتدکسی به کتاب هایی که ما امروز در دست داریم و همچنین به چیزی که امروز الهیات ارتدکس نامیده می شود معتقد بودند. مسیحیان گنوسی، اگر واقعا بتوان آنها را مسیحی نامید، دیدگاه متفاوتی نسبت به کتاب مقدس، عیسی مسیح، نجات و دیگر عقاید اساسی مسیحیت داشتند. شاگردان مسیح چیزی در دفاع و تایید از عقاید آنها ننوشتند.

انجیل های گنوسی به این شکل به وجود آمدند. گنوسی ها نوشته های خود را به مسیحیان معروف نسبت دادند، مانند انجیل توما، انجیل فیلیپ یا انجیل مریم و غیره . کشف کتابخانه نگ همدی در جنوب مصر در سل 1945 انجیل های اصلی گنوسی ها را آشکار کرد. این انجیل های گنوسی اغلب به عنوان «کتاب های گمشده کتاب مقدس» نامیده می شوند.

ما چه واکنشی باید در برابر انجیل های گنوسی داشته باشیم؟ آیا برخی یا همه آنها باید در کتاب مقدس گنجانده شوند؟ خیر. اول از همه اینکه انجیل های گنوسی تقلبی هستند و برای کسب اعتبار با کلاهبرداری از نام مسیحیان مشهور به عنوان نویسنده استفاده کرده اند. خوشبختانه تقریبا همه پدران کلیسای نخستین بر روی تقلبی و دروغین بودن انجیل های گنوسی با هم توافق نظر داشتند. تضادهای بیشماری بین انجیل های گنوسی و انجیل های اصلی متی، مرقس، لوقا و یوحنا وجود دارد. انجیل های گنوسی منابع خوبی برای مطالعه و تحقیق درباره بدعت گذاری های مسیحیان نخستین می باشند اما باید با قاطعیت رد شوند، آنها جایی در کتاب مقدس ندارند و ارائه دهنده ایمان واقعی مسیحی نیستند.